شهادت حضرت مسلم
شهادت حضرت مسلم
علامه مجلسی ره در جلاء فرموده که چون مسلم صدای پای اسبان را شنید دانست که به طلب او آمده‌اند گفت: اِنّالله وَ انّااِلَیْه راجِعُونَ و شمشیر خود را برداشت از خانه بیرون آمد چون نظرش بر ایشان افتاد شمشیر خود را کشید و بر ایشان حمله آورد و جمعی از ایشان را بر خاک هلاک افکند و به هر طرف که رو می‌آورد از پیش او می‌‌گریختند تا آنکه در چند حمله چهل و پنج نفر ایشان را بعذاب الهی واصل گردانید، و شجاعت و قوت آن شیر بیشة هیجاء به مرتبه‌ای بود که مردی را بیکدست می‌گرفت و بر بام می‌افکند تا آنکه بکر بن حمران ضربتی بر روی مکرم او زد و لب بالا و دندان او را افکند و باز آن شیر خدا بهر سو که رو می‌آورد کسی در برابر او نمی‌ایستاد چون از محاربة او عاجز شدند بر بامها برآمدند و سنگ و چوب بر او می‌زدند و آتش برنی می‌زدند و بر سر آنسرور می‌انداختند، چون آن سید مظلوم آن حالت را مشاهده نمود و از حیات خود ناامید گردید شمشیر کشید و بر آن کافران حمله کرد و جمعی را از پا درآورد. چون ابن اشعث دید که به آسانی دست بر او نمی‌توان یافت گفت ای مسلم چرا خود را به کشتن می‌دهد ما ترا امان می‌دهم و به نزد ابن زیاد می‌بریم و او اراده قتل تو ندارد، مسلم گفت قول شما کوفیان را اعتماد نشاید و از منافقان بیدین وفا نمی‌آید چون آن شیر بیشة هیجاء از کثرت مقاتلة اعداء و جراحتهای آن مکاران بیوفا مانده شد و ضعف و ناتوانی ر او غالب گردید ساعتی پشت به دیوار داد.
چون ابن اشعث بار دیگر امان بر او عرض کرد به ناچار تن به امان در داد با آنکه می دانست که کلام آن بی‌دینان را فروغی از صدق نیست با ابن اشعث گفت که آیا من در امانم گفت بلی پس با رفیقان او خطاب کرد که آیا مرا امان داده‌اید گفتند بلی، دست از محاربه برداشت و دل بر کشته شدن گذاشت.
ادامه مطلب ...
عاشورا ازنگاه قران ایه 1 (سوره مریم) تهیه ازاقای صدفی
بسم الله الرحمن الرحیم
ازسعدبن عبدالله روایت شده است که حضرت قائم (ع) درباره تاویل
"کهیعص"فرمود:این حروف ازخبرهای غیبی است که خداوند
بنده اش زکریا را بران اگاه ساخت.انگاه داستان انرا برای محمد
(ص) بیان کرده است،:زکریا ازخداوند درخواست نمود که وی را
برنام های 5تن "پیامبر واهل بیتش"اگاه سازد.پس جبرئیل براو
فرود امدونام 5تن را بروی تعلیم داد. زکریا هروقت یاد پنجتن
میکرد اندوه وناراحتی اش برطرف میشدوهرگاه نام حسین(ع)
رامتذکرمیشد اشک درچشمانش حلقه میزد ونفسش بشماره
میافتاد.ازخداوند سوال کرد:چرا هرگاه نام 4نفرازانهارایادمیکنم
اندوهم برطرف میشود اما نام حسین مرا اندوهگین
واشکبارمیکند؟خداوند ازواقعه کربلا اورااگاه ساخت وفرمود:
"ک"نشان کربلا و"ها"نشان هلاکت عترت پاک او و"یا"نشان یزید
،کسیکه درحق حسین(ع) ظلم کردو"ع" نشان عطش است
و"صاد"نشان صبرحسین (ع) است.
زکریا بعدازاین خبر3روز ازمسجد بیرون نشد وبامردم ملاقات نکرد
ودراین مدت سوگواری نمودوازخداخواست که به اوفرزندی عطا
کند که اوهم اورا درراه خدا نثارکند.
منابع:بحارالانوار،ج 44.ص223،حدیث 1-احتجاح،ص239
